Ο Νίκος Σκουλάς στο Elife.gr!
1) Κύριε Σκουλά γεννηθήκατε στην Αθήνα αλλά κατάγεστε από τα Ανώγεια Μυλοποτάμου της Κρήτης. Ποια η σχέση σας με την ιδιαίτερη σας πατρίδα;
Η σχέση μου με τ’Ανώγεια είναι πολύ στενή. Είναι τα παιδικά μου χρόνια, όπου κάθε καλοκαίρι οι γονείς μου μας κατέβαζαν κάτω με τ ’αδέρφια μου και περνάγαμε τα καλοκαίρια μας εκεί, είναι όλοι οι συγγενείς μου, ξαδέρφια, θείοι, θείες, γιαγιάδες που έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτούς, είναι μια σχέση καθοριστική στη ζωή μου. Να πω ότι και οι δύο γονείς μου είναι από τα Ανώγεια. Η μάνα είναι Μανουρά και ο πατέρας μου Σκουλάς. Οπότε καταλαβαίνεται το μισό χωριό είναι σχεδόν συγγενείς μου.
2) Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αρκετά επιτυχημένα έργα μυθοπλασίας που αφορούν την Κρήτη. Έχει αποτελέσει έμπνευση δημιουργίας και για εσάς;
Θα μπορούσε και θα γίνει κάποια στιγμή. Προς το παρόν με πρόλαβε ο «Σασμός» (Γελάει) Όταν έρθει η ώρα θα γίνει κι αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά θεατρικά έργα ή που ξέρεις και σενάρια.
3) Είστε απόφοιτος του θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν αλλά έχετε σπουδάσει και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Κοινωνιολογίας. Θεωρείτε πως αυτός είναι ένας από τους λόγους που καταφέρνετε μέχρι σήμερα να δίνετε τόσο δυνατές ερμηνείες ως ηθοποιός αλλά και ως δημιουργός γενικότερα;
Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο (δυνατές ερμηνείες) και θα απαντήσω ως εξής. Πριν από κάποια χρόνια θα πίστευα ότι δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Αλλά τώρα γνωρίζω πως οτιδήποτε σου διευρύνει τους ορίζοντες σου ως άνθρωπος, ενσωματώνεται σε σένα και φυσικά αυτό μπορεί (αν και δεν είναι απαραίτητο) να βγεί και στην τέχνη σου. Οπότε ναι, συνολικά θεωρώ πως βοήθησε σημαντικά να εξελιχθώ ως ηθοποιός και συγγραφέας. Διάβασα βιβλία που ενδεχομένως να μην είχα διαβάσει αν ήμουν προσηλωμένος μόνο σε έργα που αφορούν το θέατρο και την υποκριτική. Ιστορικά, κοινωνιολογικά, βιβλία ψυχολογίας και εγκληματολογίας, που πιστέψτε με διεύρυναν του ορίζοντες μου περισσότερο από ότι θα πίστευα.
4) Κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα πορείας σας έχετε αποσπάσει πλήθος διακρίσεων τόσο ως θεατρικός συγγραφέας αλλά και ως σεναριογράφος. Από που αντλείτε την έμπνευση σας;
(Γελάει) Είναι αλήθεια ότι έχω περισσότερα βραβεία ως συγγραφέας παρά ως ηθοποιός και το αναφέρω μόνο ως ένδειξη αναγνώρισης. Αυτό αντιπροσωπεύουν τα βραβεία, τίποτ’ άλλο. Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να γράφω για να εξασκώ τη φαντασία μου, όταν δε βρισκόμουν σε κάποια παράσταση. Ο κινηματογράφος έπαιξε μεγάλο ρόλο γιατί τον λατρεύω και όλη η έμπνευση αντλείται από πράγματα που γνωρίζω, έχω ζήσει ή ακόμα και έχω τη διάθεση να μάθω περισσότερα γι’ αυτά.
5) Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο “Ο Χασάπης” του Νικολά Μπιγιόν το οποίο έχετε σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστείτε.
Το έργο αυτό του Νικολά Μπιγιόν είναι από τα έργα που όταν το διαβάσεις δε σου φεύγει από το μυαλό. Όταν το μετέφρασα στη Ζάκυνθο, όνειρο μου ήταν να το ανεβάσω στην Αθήνα. Είναι ένα έργο που ασχολείται με την εκδίκηση, την αυτοδικία, τα εγκλήματα πολέμου, την κακοποίηση και όλα αυτά με μία ιστορία που θα ’λεγε κανείς ότι προσομοιάζει σε ένα απλό θρίλερ. Ευτυχώς το έργο είναι πολύ πιο βαθύ απ’ αυτό. Κρατάει τους κώδικες και τη δομή ενός αστυνομικού θρίλερ βέβαια, αλλά μόνο για να περάσει τα μηνύματα που θέλει πιο εύκολα στο θεατή. Να σημειώσω ότι ο κ. Μπιγιόν είναι λάτρης της Αρχαιοελληνικής κουλτούρας και είναι πλήθος οι συμβολισμοί που χρησιμοποιεί για να μας πει αυτό που θέλει.
6) Πόσο εύκολη ήταν η προσέγγιση ενός τόσο ιδιαίτερου έργου τόσο από σκηνοθετικής όσο και από ερμηνευτικής πλευράς;
Ο συνδυασμός και των δύο ήταν πολύ δύσκολο, αλλά συναρπαστικά ευχάριστο. Πάντα ήθελα να παίξω το ρόλο ενός αστυνομικού διευθυντή (επιθεωρητή), οπότε το χάρηκα ιδιαιτέρως. Ο τρόπος που προσπαθώ να παρουσιάζω τα έργα που σκηνοθέτησα μέχρι σήμερα, είναι να παλεύω να αναδείξω τον πυρήνα τους – αυτό που τουλάχιστον εγώ πιστεύω ότι είναι το κεντρικό νόημα – χωρίς φτιασίδια, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα, αλλά με ταπεινότητα και δημιουργική απλότητα. Δε βάζω στον εαυτό μου την ταμπέλα του σκηνοθέτη κι ότι πρέπει ντε και καλά να παρουσιάσω κάτι ευφάνταστο και πρωτότυπο για να ξεχωρίσω.
7) Πείτε μας λίγα λόγια για τα μελλοντικά σας σχέδια
Τα μελλοντικά μου σχέδια μου, εκτός από το «Χασάπη», που δε θα παρατήσω για τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον, είναι να ξεκινήσω να ανεβάζω στο θέατρο τα δικά μου θεατρικά έργα. Σκέφτηκα ότι αφού τα σενάρια είναι πιο δύσκολο και επίπονο να γυριστούν σε ταινία, τα θεατρικά έργα μου δίνουν αυτή τη δυνατότητα, να λέω ιστορίες που μου αρέσουν και με αφορούν. Επίσης θα ήθελα να κάνω θεατρικά έργα, να διασκευάσω δηλαδή, αρκετές ταινίες που μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον, οπότε αυτό θα είναι και μια αφιέρωση από την καρδιά μου στον κινηματογράφο που τόσο αγαπώ.
8) Τι θα συμβουλεύατε τους νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη;
Τίποτα. Όταν η τέχνη η οποία σου αρέσει και θέλεις να ασχοληθείς πηγάζει από μια βαθιά εσωτερική επιθυμία, είσαι κατά συνθήκη «υποχρεωμένος» να την υπηρετήσεις. Αν συμβαίνει αυτό, να μη μπορείς δηλαδή να κοιμηθείς το βράδυ εξαιτίας αυτής της «ανησυχίας» σου, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι τρεις λέξεις…. «δουλειά, δουλειά, δουλειά».
