Γήσης Παπαγεωργίου «Κουμιώτικο Τσερμπέρι»
Με μια ματιά στη σελίδα AVLONARI,such a lovely place βλέπουμε μια όμορφη δημοσίευση που αφορά τον σκιτσογράφο, συγγραφέα, Πλοίαρχος ΠΝ ε.α Γήση Παπαγεωργίου.
Η σελίδα ευχαριστεί τον δημιουργό μέσα από αυτή της τη δημοσίευση για τα σκίτσα που μας έχει προσφέρει με τις παραδοσιακές φορεσιές της Εύβοιας και της Σκύρου!
Η δημοσίευση αφορα το κείμενο του κυρίου Παπαγεωργίου “Κουμιώτικο Τσερμπέρι.
“Από τα μέσα του 19ου αιώνα η πιο συνηθισμένη γυναικεία φορεσιά της Κύμης και των γύρω χωριών ήταν το μαύρο πτυχωτό (πλισαρισμένο) γυαλωμένο αμάνικο φουστάνι με το μαυρο τσόχινο κοντό ζακέτο το “¨γιαλαμπί”. Ο κεφαλόδεσμος που συμπληρώνει αυτή την φορεσιά ( νυφικός, γιορτινός αλλά και ο καθημερινός, ο ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις) δεν είναι παρά ένα απλό, λεπτό κίτρινο τσεμπέρι με μαύρα σταμπωτα σχέδια. Στις άκρες και γύρω έχει τα “κλούσια” μια πολύχρωμη δαντέλα της βελόνας Από τις αρχές του 20ου αιώνα το “γιαλαμπί” αντικαταστάθηκε από την πόλκα ενώ παράλληλα το πτυχωτό φουστανι απλοποιείται και ακολουθεί τον πιο λιτό τύπο αμφίεσης που καθιερώνεται στο σύνολο σχεδόν των αγροτικών περιοχών της χώρας. Το κίτρινο τσεμπέρι όμως διατηρείται με την όποια απλοποίηση.”
ΓΗΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ο Γήσης Παπαγεωργίου έχει καταγωγή από το αγαπημένο Αυλωνάρι Ευβοίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σκιτσογράφος, γελοιογράφος, συγγραφέας με πλούσιο, πηγαίο χιούμορ και έναν αυτοσαρκασμό που δεν τον εγκαταλείπει ποτέ, ο Γήσης Παπαγεωργίου αυτοβιογραφείται όπως μόνο αυτός ξέρει στο Μονόγραμμα, σήμερα Δευτέρα 17 Μαϊου 2021 στις 20:00 στην Ερτ 2
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Ο πατέρας του, στρατιωτικός, πρόεδρος του Αναθεωρητικού, πέθανε όταν ο Γήσης ήταν 15 ετών. Δημοτικό Σχολείο πήγε στη Νέα Σμύρνη και Γυμνάσιο στο Πειραματικό στο Κολωνάκι. Το στρατιωτικό επάγγελμα επέλεξαν γι αυτόν οι συνάδελφοι τού πατέρα του που είχε πια πεθάνει, με την προοπτική να γίνει ναυπηγός επειδή σχεδίαζε και ζωγράφιζε καλά!
Υπηρέτησε σε όποιο καράβι υπήρχε και δεν υπήρχε! Από το 1960 που έγινε σημαιοφόρος, πήρε μεταθέσεις σε αντιτορπιλλικά, κυρίως, και σε αρματαγωγά.
Τη γνωριμία του με τους πέτρινους φάρους έκανε το 1980 – 1981 ως διοικητής της Φαρικής Βάσης. «Όταν είχα βρεθεί στην υπηρεσία φάρων, τότε γνώρισα πόσο ιδιαίτερο είναι το κτίσμα φάρος. Παλιά, στους επιτηρούμενους φάρους, υπήρχαν φαροφύλακες οι οποίοι έμεναν μονίμως εκεί. Πολλοί φάροι όμως είχαν πλέον καταστραφεί και προσπαθούσα με τα στοιχεία που έπαιρνα από φαροδείκτες να τους αναστηλώσω και όσους μπόρεσα τους αναστήλωσα».
Το 1981 παραιτήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό.
Για ένα διάστημα 12 περίπου χρόνων ασχολήθηκε με τη γελοιογραφία σε συνεργασία με τις εφημερίδες “Η Πρώτη”, το “Βήμα”, η “Ελευθεροτυπία”, “Τα Νέα” και πολλά περιοδικά.
Το 1996 άρχισε να ασχολείται με την συγγραφή βιβλίων και λευκωμάτων. Το πρώτο λεύκωμα “Οι ελληνικοί πέτρινοι φάροι” εκδόθηκε εκείνη τη χρονιά.
Από το 2002 ασχολείται αποκλειστικά με ένα τεράστιο έργο (15 τόμων) την έρευνα και σχεδίαση της ελληνικής φορεσιάς για λογαριασμό της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
«Με την σχεδίαση της παραδοσιακής φορεσιάς μου κόλλησε η πετριά πριν από καμία πενηνταριά χρόνια. Αλλά ευτυχώς γρήγορα βρέθηκα σε πηγές με αυθεντικές φορεσιές και αντί να κάθομαι να κάνω απλές ζωγραφίτσες το γύρισα και λιγάκι στην έρευνα. Το 1982 η Ελληνοαμερικανική Ένωση γιόρταζε τα 25 της χρόνια. κάνοντας μια έκθεση με θέμα τις παραδοσιακές φορεσιές».
Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις-παρουσιάσεις με ελληνικές φορεσιές στην Αθήνα το 1983 και το 1985, στην Καλαμάτα το 1987, στον Βόλο το 2004, εκθέσεις με στολές του Πολεμικού Ναυτικού στην Αθήνα το 1985.
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Σκηνοθεσία: Χρίστος Ακρίδας
Δημ/φική επιμέλεια: Ιωάννα Κολοβού, Αντώνης Εμιρζάς
Φωτογραφία: Μαίρη Γκόβα
Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης
Μοντάζ: Θανάσης Παπαθανασίου
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης
